Η ίση μεταχείριση αποτελεί ένα θεμελιώδες δικαίωμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είναι παράνομη η διάκριση λόγω του φύλου, της ηλικίας, της αναπηρίας, της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής, της θρησκείας, των πεποιθήσεων ή του σεξουαλικού προσανατολισμού ενός ατόμου.

Η πολιτική ισότιμης αντιμετώπισης της ΕΕ θέτει τα ελάχιστα επίπεδα προστασίας που ισχύουν για όλους όσους ζουν και εργάζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όλες οι χώρες της ΕΕ έχουν την υποχρέωση να υιοθετούν αυτούς τους κανόνες ισότητας.

Ειδικότερα, αναφορικά με την ισότητα των δύο φύλων στον χώρο εργασίας, από το 1957, η αρχή σύμφωνα με την οποία άνδρες και γυναίκες πρέπει να λαμβάνουν ίση αμοιβή για εργασία ίσης αξίας, κατοχυρώθηκε στις Συνθήκες της ΕΕ (σήμερα: άρθρο 157 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Το άρθρο 153 της ΣΛΕΕ επιτρέπει στην ΕΕ να δρα στον ευρύτερο τομέα των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης σε θέματα εργασίας και απασχόλησης, και, στο πλαίσιο αυτό, το άρθρο 157 της ΣΛΕΕ επιτρέπει τη θετική δράση για την ενίσχυση της θέσης των γυναικών.

Επιπλέον, το άρθρο 19 της ΣΛΕΕ δίνει τη δυνατότητα θέσπισης νομοθεσίας για την καταπολέμηση των πάσης φύσεως διακρίσεων, περιλαμβανομένων των διακρίσεων λόγω φύλου.

Τα παραπάνω αποτέλεσαν -μεταξύ άλλων- τα κεντρικότερα ζητήματα του εξαιρετικά ενδιαφέροντος διημέρου σεμιναρίου, το οποίο είχα την τύχη να παρακολουθήσω στις 26 και 27 Ιανουαρίου 2020.